به گزارش حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، سوره معارج هفتادمین سوره قرآن و در جزء بیست و نهم آن قرار دارد.
معارج یعنی «درجات»؛ این سوره را به این دلیل معارج می‌نامند که این کلمه در آیه ۳ این سوره آمده است. سوره معارج با نقل داستان کسی آغاز می‌شود که از خدا برای خود عذاب خواست. سپس خصوصیات قیامت و برخی از اوصاف و احوال مومنان و وضعیت کافران را بیان می‌کند و در آخر به مشرکان و کافران بیم می‌دهد و از قیامت می‌گوید.
در شأن نزول آیات ۱ تا ۳ سوره معارج آمده است، این آیات مربوط به واقعه غدیر و فردی است که ولایت امام علی (ع) را نپذیرفت.
در فضیلت تلاوت این سوره از پیامبر (ص) نقل شده، هر کس سوره معارج را قرائت کند، خداوند به او ثواب کسانی را می‌دهد که رعایت امانت و عهد‌های خود را می‌کنند و کسانی که بر نماز‌های خود مواظبت می‌کنند.
از امام باقر (ع) نیز روایت شده هر کس قرائت این سوره را ادامه دهد، خداوند در روز قیامت از گناه او نمى‌پرسد و او را در بهشت با پیامبر (ص) و اهل بیت (ع) ساکن می‌کند. در تفسیر برهان برای خواندن این سوره خواصی چون گره گشایی برای اسیران و زندانیان و روا شدن حاجات ذکر شده است.
فایل صوتی تلاوت آیات ۱ تا ۱۸ سوره معارج با صدای محمدحسین سبزعلی
متن آیاتی از سوره معراج (معارج) همراه با ترجمه
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خدای بخشاینده مهربان
سَأَلَ سَائِلٌ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ ﴿١﴾
پرسنده‌اى از عذاب واقع شونده‌اى پرسید (۱)
لِّلْکَافِرِ‌ینَ لَیْسَ لَهُ دَافِعٌ ﴿٢﴾
که اختصاص به کافران دارد و آن را بازدارنده‌اى نیست (۲)
مِّنَ اللَّـهِ ذِی الْمَعَارِ‌جِ ﴿٣﴾
و از جانب خداوند صاحب درجات و مراتب است (۳)
تَعْرُ‌جُ الْمَلَائِکَةُ وَالرُّ‌وحُ إِلَیْهِ فِی یَوْمٍ کَانَ مِقْدَارُ‌هُ خَمْسِینَ أَلْفَ سَنَةٍ ﴿٤﴾
فرشتگان و روح در روزى که مقدارش پنجاه هزار سال است به سوى او بالا مى‌روند(۴)
فَاصْبِرْ صَبْرً‌ا جَمِیلًا ﴿٥﴾
پس صبر کن، صبرى نیکو (۵)
إِنَّهُمْ یَرَ‌وْنَهُ بَعِیدًا ﴿٦﴾
زیرا آنان عذاب را دور مى‌بینند (۶)
وَ نَرَ‌اهُ قَرِ‌یبًا ﴿٧﴾
و ما نزدیکش مى‌بینیم (۷)
یَوْمَ تَکُونُ السَّمَاءُ کَالْمُهْلِ ﴿٨﴾
روزى که آسمانها، چون فلز گداخته شود (۸)
وَ تَکُونُ الْجِبَالُ کَالْعِهْنِ ﴿٩﴾
و کوهها، چون پشم زده گردد (۹)
وَ لَا یَسْأَلُ حَمِیمٌ حَمِیمًا ﴿١٠﴾
و هیچ دوست صمیمى از دوست صمیمى حال نپرسد (۱۰)
یُبَصَّرُ‌ونَهُمْ ۚ یَوَدُّ الْمُجْرِ‌مُ لَوْ یَفْتَدِی مِنْ عَذَابِ یَوْمِئِذٍ بِبَنِیهِ ﴿١١﴾
آنان را به ایشان نشان مى‌دهند گناهکار آرزو مى‌کند که کاش براى رهایى از عذاب آن روز مى توانست پسران خود را عوض دهد (۱۱)
وَ صَاحِبَتِهِ وَ أَخِیهِ ﴿١٢﴾
و نیز همسرش و برادرش را (۱۲)
وَ فَصِیلَتِهِ الَّتِی تُؤْوِیهِ ﴿١٣﴾
و قبیله‌اش را که به او پناه مى‌دهد (۱۳)
وَ مَن فِی الْأَرْ‌ضِ جَمِیعًا ثُمَّ یُنجِیهِ ﴿١٤﴾
و هر که را که در روى زمین است همه را عوض مى‌دادو آنگاه خود را رها مى‌کرد (۱۴)
کَلَّا ۖ إِنَّهَا لَظَىٰ ﴿١٥﴾
نه چنین است آتش زبانه مى‌کشد (۱۵)
نَزَّاعَةً لِّلشَّوَىٰ ﴿١٦﴾
پوست سر و اندام را برکننده است (۱۶)
تَدْعُو مَنْ أَدْبَرَ وَ تَوَلَّىٰ ﴿١٧﴾
هر که را پشت کرده و روى برتافته (۱۷)
وَ جَمَعَ فَأَوْعَىٰ ﴿١٨﴾
و گرد آورده و انباشته و حسابش را نگاه داشته فرا مى‌خواند (۱۸)
انتهای پیام/