غزل ندامت
بر آستان تو روی نیاز آوردم
نیاز خویش بر چاره ساز آوردم
بی نثار حریمت به دست کوته خود
دل شکسته ز راهی دراز اوردم
احمد اسد الهی
نذر پروانه ها
در سایه سار تو آهویی
خطوط زلالی ات را
تا پلک پنجره ها
جاده می کشد آهوانه
احمد جعفر زاده
حرم سیز
تا با حرم سبز تو خو میگیرم
در محضر چشمت آبرو می گیرم
روشن دلم و و زلال وقتی با اشک
در صحن مطهرت وضو می گیرم
احمد رضا الیاسی
کبوتر خورشید
پیچید بوی پیرهن اش در یاد
باران گرفت خاک مطهر شد
باران گرفت پلک زمین خندید
لبخند بین اشک شناور شد
امیر اکبر زاده
خاک کبوتر خیز
یله کن حجم پریشانی مار ا بر دوش
آسمان چشم من ای شرقی یلدا بر دوش
جز تماشای تو کفر است چرانیدن چشم
جز به تیغ تو حرام است سرها برد وش
جواد اسلامی
طبیب جان
من طبیبی سراغ دارم که
پول دارو و دوا نمی خواهد
در ازای شفا از این مردم
جز دلی مبتلا نمی خواهد
در آسمان تو
زدیده اشک سرت فشانده ام آقا
که تا ضریح خودم را رسانده ام آقا
به شرک ان که به پابوس اجازه فرمودی
هزار مربته الحمد خوانده ام آقا
حسین احمدی فرد
هوای حرم
چه غلیظ است و پر از شعبده ی شیاد است
به گمان هر چه که اهو تله صیا است
چنبشی جز شبح تیره ی طراران نیست
پلکزاری برکت یافته ی باران است
حسین ابراهیمی
ابروی دوست
دلم به مهر تو و استان نو بند است
چو اهویی که پناه از تو ارزو مند است
بر استن تو عمری سر ارادت ماست
دلم به زلف تو ای دوست سخت پایبند است
حسین اسرافیلی
هوای خراسان
از برکت دعای تو باران گرفته است
پلک شهر مرده با نفست جان گرفته است
بوی بهشت گمشده در توس می وزد
یا نه ! هوای توست که جریان گرفته است .
خدیچه پنجی