نماز شب برای حاجت

آثار خواندن نماز شب در دنیا 

تاثیر نماز شب در دنیا، ابعاد گسترده ای دارد هم تاثیر در زندگی شخصی و اجتماعی و سیاسی، و هم تاثیر در باطن و ظاهر انسان دارد.نماز شب رفع مشکلات و گرفتاری و رفع بیماری های روحی و جسمی را نیز در برمی گیرد.

با توجه به اهمیت نماز شب در این مقاله نکاتی از شهید مطهری خدمت شما بیان می گردد و احادیثی در باب اهمیت نماز شب بیان می گردد امید است که خداوند متعال توفیق خواندن نماز شب را به ما عنایت فرمایید.

امام صادق علیه السلام می فرمایند:

«سه چیز است که افتخار مؤمن و زینت او در دنیا و آخرت است:نماز در آخر شب، بی اعتنایی به آنچه در دست مردم است و ولایت امام از اهل بیت پیامبر صلی الله علیه و آله »

تاثیر نماز شب در زندگی

امام صادق (ع) فرمودند: در روز قیامت همه چشمها گریان است مگر سه چشم:

1- چشمی که از (دیدن و نظر به) آنچه خداوند حرام کرده بر هم نهاده شده.

2- چشمی که در راه طاعت خداوند بیداری کشیده.

3- چشمی که در دل شب از ترس خدا گریسته است.

لذّت مناجات استاد شهید مطهری ، می گوید:((ما یک سلسله لذّتهای معنوی داریم که معنویّت ما را بالا می برد. برای کسی که اهل تهجّد و نماز شب است جزو صادقین و صابرین و مستغفرین بالاسحار باشد،

نماز شب لذّت و بهجت دارد، آن لذّتی که یک نفر نماز شب خوانِ حقیقی و واقعی از نماز شب خودش می برد، از آن ((استغفراللّه ربّی و اتوب و الیه ))ها می برد، از آن ((العفو گفتنها)) و یادکردن و دعا کردنهای حدّاقل چهار مؤمن می برد، و آن لذّتی که از آن ((یا ربّ یا ربّ)) گفتنها می برد، هیچ وقت یک آدم عیّاش که در کاباره ها می گردد، احساس ‍ نمی کند.

لذّت آن نماز شب خوان خیلی عمیق تر، نیرومندتر و نشاط بخش تر است . ولی اگر ما خودمان را غرق در لذّت مادّی دنیا کنیم مثلاً سر شب بنشینیم دور هم و شروع کنیم به گفتن و خندیدن و فرضاً غیبت هم نکنیم که حرام است ،

صرفاً شوخی های مباح هم بکنیم و بعد هم سفره را پهن کنیم و آنقدر بخوریم که نفس کشیدن برایمان دشوار شود، بعد مثل یک مرده در رختخواب بیفتیم .

آیا در این صورت توفیق پیدا می کنیم که سحر از دو ساعت مانده به طلوع صبح بلند شویم و بعد، از عمق روح خودمان ((یا ربّ یا ربّ)) بگوییم ؟ اساساً بیدار نمی شویم و اگر هم شویم مثل مستی که چند جام شراب خورده است ، تلو تلو می خوریم .

پس اگر انسان بخواهد لذّتهای معنوی و الهی را در این دنیا درک کند، چاره ای ندارد جز این که از لذّتهای مادّی کسر کند.

به خدا قسم لذّتی که یک مرد با ایمان در آن وقت شب که بلند می شود و چشمش می افتد به آسمان پرستاره و آیات آخر سوره آل عمران را که صدای هستی است و از قلب وجود برخاسته است ، می خواند و با هستی همصدا می شود، احساس ‍ می کند برابر است با یک عمر لذّت مادّی در این دنیا.

یک چنین آدمی ، نمی تواند مثل ما زندگی کند نمی تواند سر سفره شام بنشیند در حالی که ظهر غذاهای سنگین ، انواع گوشتها، روغنهای حیوانی و نباتی ، انواع شیرینی ها و انواع محرّک اشتهاها را خورده است ؛ تازه مقداری سوپ بخورد تا اشتهایش تحریک شود این روح خود به خود می میرد، این آدم نمی تواند در نیمه های شب بلند شود و اگر هم بلند شود نمی تواند لذّت ببرد.

لهذا کسانی که چنین توفیقاتی داشته اند و ما چنین اشخاصی را دیده ایم به لذّتهای مادّیی که ما دل بسته ایم هیچ اعتنا ندارند.

چه مانعی دارد که من ذکر خیری از پدر بزرگوار خودم بکنم . از وقتی که یادم می آید می دیدم این مرد بزرگ و شریف هیچ وقت نمی گذاشت و نمی گذارد که وقت خوابش از سه ساعت از شب گذشته تأ خیر بیفتد شام را سر شب می خورد و سه ساعت از شب گذشته می خوابد و حداقل دو ساعت به طلوع صبح مانده بیدار می شود.

و حداقل قرآنی که تلاوت می کند یک جزء است ، و با چه فراغت و آرامشی نماز شب می خواند حالا تقریباً صد سال از عمرش می گذرد هیچ وقت نمی بینم که یک خواب نا آرام داشته باشد... اینها دل را زنده می کند، آدمی که می خواهد از چنین لذّتی بهره مند شود ناچار، از لذّتهای مادّی تخفیف می دهد تا به آن لذّت عمیق تر الهی برسد)).(1)

نماز شب برای گرفتن حاجت

سفارش جبرئیل به نماز شب

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود:برترین نمازها (ی مستحب ) نماز نیمه شب است و چه اندک است به جا آورنده آن .(2)

و باز رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود:جبرئیل آن قدر مرا به نماز شب سفارش کرد تا این که گمان کردم نیکانِ امّتم شب را نمی خوابند مگر اندکی از آن .(3)

و باز رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود:خداوند حضرت ابراهیم را دوست خود انتخاب نکرد مگر برای دو کارش :

1 - اطعام به مستمندان 2 - نماز شب ، هنگامی که مردم در خواب بودند.

شب زنده داران در قیامت

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود:
در قیامت پس از آن که خداوند همه انسانها را جمع کند، منادی ندا می کند و می گوید:

پیش آیند کسانی که در نیمه های شب از بستر خواب دور می شدند و خدا را می خواندند و از خشم و غضبش بیمناک و به رحمتش امیدوار بودند.

آن گاه جمعی پیش روند و قبل از دیگران به جایگاههای خود (در بهشت ) وارد شوند و بعد از آنان به حساب مردمِ دیگر رسیدگی نمایند.(4)