یاسین
yasin.fileon.ir

نماز آیات اهل سنت

نویسنده : علی بجنوردی | زمان انتشار : 16 آبان 1399 ساعت 16:21

ماموستا «محمود قربانی»، عضو شورای افتاء روحانيت مركز بزرگ اسلامی غرب كشور در گفت و گو با خبرگزاری قرآنی ايران (ايكنا) شعبه كردستان، اظهار كرد: نماز خواندن به هنگام خسوف و يا كسوف نوعی سنت معقده می باشد و اين نماز هنگام گرفته شدن خورشيد يا ماه با نيت نماز آيات انجام می شود و هم زمان با رويت گرفتگی ماه يا خورشيد تا پايان آن می باشد.

وی افزود: نماز آيات بهتر است به صورت جماعت ادا شود، البته به صورت انفرادی نيز می توان آن را به جا آورد و در پايان نماز دعای ميسور برای دفع بلا از جانب خداوند خوانده می شود.

ماموستا محمودی با اشاره به زمان قرائت نماز آيات، اعلام كرد: نماز بايد همزمان با زمان گرفتگی ماه يا خورشيد خوانده شود و اين يك سنت است و بر مسلمانان اهل سنت واجب نيست كه حتما آن را به جا آورند .بر اساس ديدگاه فقهی مذهب امام شافعی در خسوف و كسوفی كه بخشی و يا به صورت كامل ماه و خورشيد دچار گرفتگی می شود، خواندن نماز آيات مانند خسوف و كسوف كامل واجب نبوده بلكه سنت معقده می باشد.

وی با اشاره به اينكه اين نماز سنت موكد می باشد، عنوان كرد: دارای دو ركعت می باشد كه در ركعت اول بعد از خواندن سوره فاتحه ، سوره بقره يا به اندازه آن از سوره های ديگر خوانده می شود و در ركعت دوم به اندازه صد آيه از سوره بقره خوانده می شود و در پايان نماز امام دو خطبه می خواند كه در آن مردم را به توبه و انجام كارهای خير فرا می خواند و از تمرد از دستورات الهی باز می دارد.

عضو شورای افتاء روحانيت اعلام كرد: مستحب است برای انجام نماز خسوف و كسوف غسل شود و همانند نماز جمعه قبل از ادای آن است و نماز آيات قضا نداشته زيرا دليل خواندن آن مقارن و همراه با علت و سبب مربوطه می باشد پس اگر سبب آن از بين رفت ، دليل و باعث نماز هم از بين می رود.

وی بيان كرد: اين تحول در آفرينش از عوامل طبيعی است و همگی نشات گرفته از قدرت خداوند متعال است تا بندگان را به تعمق و تدبر در آفرينش وا دارد .

ماموستا محمودی در پايان با بيان اينكه خداوند متعال قادر مطلق می باشد ، يادآور شد: خداوند به انجام هر كاريی توانا است و هر آنچه را اراده می كند همان زمان صورت می گيرد و اين تحول در آفرينش از عوامل طبيعی بوده كه به خواست و با اراده باری تعالی صورت می گيرد و همگی نشات گرفته از قدرت خداوند متعال است كه نشان از قدرت و بزرگی اوست تا بندگان را به تعمق و تدبر در آفرينش وا دارد.