ختم سوره یس با کلمه مبین

بنابر تحقیق و جستجو؛ این دعاها و ذکرها در منابع حدیثی معتبر و یا قابل استناد شیعه و اهل سنت مشاهده نشد. ولی مشابه چنین عباراتی در یکی از کتاب‌های عرفانی قرن هفتم و بدون استناد به پیامبر( صلی الله علیه و آله و سلم ) و یا امام معصوم( علیه السلام ) سفارش شده است.

شیعه نیوز:
پرسش
از یکی از دوستان شنیده‌ام که ختم سوره «یس» به شکلی وجود دارد که بعد از کلمه «مبین» که هفت بار در این سوره تکرار شده، این دعا خوانده شود: «سبحان المنفّس عن کل مدیون، سبحان المفرج عن کل محزون، سبحان الناصر عن کل مظلوم، سبحان المخلص عن کل مسجون، سبحان من جعل خزائنه بین الکاف و النون، سبحان انما امره اذا اراد شیئاً ان یقول له کن فیکون، سبحان الذی بیده ملکوت کل شیء و الیه ترجعون» و صد بار «یا مفرّج فرّج». از این دوست خواستار سند و مدرک شدم که پاسخی نداشت و گفت در یکی از کتاب‌ها وجود دارد. با جستجویی که کردم دیدم منبعی از این کتاب ارائه شده و گفته شده یکی از عارفان این‌گونه گفته‌ است. می‌خواستم بپرسم آیا این مدل ختم مأثور هست؟ آیا از طرف معصوم گفته شده است؟ از دفتر آقای مکارم که استفتاء کردم گفتند وارد کردن دعا وسط آیات قرآن جایز نیست. از آن‌جایی که این دوستمان اصرار به این مدل ختم دارد و دوستان دیگر را هم تشویق می‌کند و مجالسی از این دست برگزار می‌کند، خیلی مایل هستم که سندیتش را بدانم.
پاسخ اجمالی
الف. بنابر تحقیق و جستجو؛ این دعاها و ذکرها در منابع حدیثی معتبر و یا قابل استناد شیعه و اهل سنت مشاهده نشد. ولی مشابه چنین عباراتی در یکی از کتاب‌های عرفانی قرن هفتم[1] و بدون استناد به پیامبر( صلی الله علیه و آله و سلم ) و یا امام معصوم( علیه السلام ) سفارش شده است. اگر بزرگان معاصر نیز چنین توصیه‌ای کرده باشند،[2] شاید به استناد همین کتاب باشد زیرا ممکن است برخی عارفان و اولیای الهی مکاشفاتی داشته و یا از عبارات صحیحی که خودشان یا دیگران، مخلصانه آن‌را نگاشته‌اند، نتایجی دیده‌ و به همین دلیل، آن‌را به دیگران توصیه کرده‌اند.
به هر حال؛ محتوای این دعا ایرادی ندارد. و این‌که در وسط قرآن توقفی نموده و دعایی را بدون قصد ورود و صدور از معصوم( علیه السلام ) قرائت کرده و سپس قرآن را ادامه دهیم نیز به خودی خود اشکال شرعی ندارد. اما تا زمانی که مستندی روایی برای آن مشاهده نشد، نمی‌توان آن را به معصوم نسبت داده و یا به نقل از معصوم، چنین ختمی را دارای آثاری ویژه دانست.
[1]. بونى، احمد بن على، شمس المعارف الکبرى، ص 272، بیروت، مؤسسة النور للمطبوعات، چاپ دوم، 1427ق.
[2]. آیة الله مرحوم سید محمد باقر فقیهی (قدّس سره) از عالمان بزرگ و زاهد وارسته شهر اصفهان، که در سال 1349شمسی درگذشت.
آیات مرتبط

سوره يس (12) : إِنَّا نَحْنُ نُحْيِي الْمَوْتَىٰ وَنَكْتُبُ مَا قَدَّمُوا وَآثَارَهُمْ ۚ وَكُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْنَاهُ فِي إِمَامٍ مُبِينٍ
سوره يس (17) : وَمَا عَلَيْنَا إِلَّا الْبَلَاغُ الْمُبِينُ
سوره يس (24) : إِنِّي إِذًا لَفِي ضَلَالٍ مُبِينٍ
سوره يس (47) : وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ أَنْفِقُوا مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا أَنُطْعِمُ مَنْ لَوْ يَشَاءُ اللَّهُ أَطْعَمَهُ إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا فِي ضَلَالٍ مُبِينٍ
سوره يس (60) : أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَيْكُمْ يَا بَنِي آدَمَ أَنْ لَا تَعْبُدُوا الشَّيْطَانَ ۖ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبِينٌ

T

گزارش خطا